vrijdag 21 juli 2017

Bezoek Historisch museum de Bevelanden in Goes

Iets meer dan een maand geleden was mijn moeder jarig; en ik vind het altijd zo moeilijk wat ik hen ( voor mijn vader geldt hetzelfde), moet geven.
Weer een plant? of een doosje bonbons?
Uiteindelijk was ik van plan een plant te geven, ik wist niets anders te bedenken, maar een paar dagen voor haar verjaardag las ik over een tentoonstelling van merklappen van Jeanny Cobben in het Historisch museum in Goes.

Ineens wist ik het: ik geef haar een soort tegoedbon voor een bezoekje aan het museum met een high tea. Nou, de high tea werd dus een soft ijsje bij Jamin, ook lekker!
Mijn vader stelde voor dat we na afloop met zijn drieeen koffie zouden drinken in Goes; ik zou hem daarna ophalen met de auto, maar uiteindelijk ging dat niet door, en hebben we na afloop bij mijn ouders thuis bij gepraat.

Ik vond de tentoonstelling van de merklappen zeer de moeite waard, heb me verbaasd over het mooie en fijne borduurwerk, wat een tijd zit daarin zeg!

Ook mijn moeder vond het de moeite waard!

Behalve de tentoonstelling met merklappen was er nog meer te zien: geschiedenis van Goes en dorpen op Zuid Beveland, weeshuis in Goes (triest verhaal), en een over Zeeuws meisje.
 Deze ging over de klederdrachten van de verschillende streken in Zeeland.
Mijn oma van mijn moeders kant was vroeger in dracht. Zij droeg de Axelse dracht.  (Zeeuws Vlaanderen). Ze heeft tot haar 19 e klederdracht gedragen, daarna is ze op haar burgers gegaan.

 

Ik heb foto's gemaakt, maar de poppen stonden achter glas, en aan gezien ik de flitser moest gebruiken, weerkaatste dit in het glas.
Ze heeft mij ooit verteld dat ze vooral een hekel had aan die hoge schouders; dat belemmerde je bewegingen en je zicht.
Toch vind ik het een mooie klederdracht, zeker die strik aan de voorkant op de rok.

Deze versiering werd op de beuk ( aan de voorkant gedragen).
Of dit alleen voor zon- en feestdagen was weet ik niet.
Wel weet ik dat dit niet alleen voor de Axelse dracht was, maar ook de Zuid Bevelandse vrouwen droegen dit.








Uiteindelijk bleek dat mijn moeder haar merklapje ook nog heeft liggen en tevens nog een van mijn oma de Jager. (oma van mijn vaders kant). Voor zover ik weet heeft zij trouwens nooit klederdracht gedragen.

 
Dus..... ik weet wat mijn volgende borduurproject in 1:12 gaat worden!

woensdag 19 juli 2017

Zomerkijkkastje

Vanmiddag  gezellig met Wil en Arlette afgesproken en weer verder gewerkt aan onze kijkkastjes.

Het was erg warm, maar op een gegeven moment waaide er een beetje wind door Arlette's huis en dat bracht wat verkoeling.

Uiteindelijk zijn we allemaal wel flink opgeschoten.
Wil maakt ipv een raam een fotolijstje op de muur (jaja, Wil, je kiest voor de makkelijke weg.....).

Mijn vorderingen tot nu toe. Ik ben begonnen aan het raam wat open kan, maar was mijn concentratie kwijt, dus heb het hierbij gelaten.
De deur is nu helemaal klaar.
 Arlette heeft zelfs de randen van de deur schuin gemaakt waardoor de deur mooier valt in het kastje.
( en een creatieve oplossing hiervoor bedacht..).

Haar raam is op een speciale manier opgebouwd, maar dat kan ze zelf beter uitleggen, zie www.avanasminiworld.blogspot.nl
Wil, ik ben benieuwd naar je foto; dat hartje was ook leuk hoor.....
Mijn kijkkastje een beetje ingericht...
De komende tijd ga ik thuis bezig met het trapje, dan toont het ook al heel anders.

dinsdag 11 juli 2017

Merklap van mijn oma, deel 4.

Een dag te laat, maar gisteren was Lucas vrij en zijn we samen een dagje gaan winkelen in Roosendaal. Lekker veel geld uitgegeven; we kunnen er weer een zomertje tegenaan.....

Zondag was ik onverwacht een dag vrij, dus ik heb bijna de hele dag op de bank in de tuin gezeten met een boek, borduurwerkje en verstelwerk.
Lekker relaxed!

En al met al schiet het dan toch wel op, ook al heb ik een paar keer een letter moeten uithalen (verkeerd geteld).



En nu weer rustig verder borduren!

maandag 3 juli 2017

Zomerkijkkastje.

Afgelopen woensdag zijn we weer verder gegaan met ons zomer kijkkastje.
We hebben weinig tijd gehad om ons voor te bereiden; vlak voordat ik weg ging, heb ik het een en ander in mijn knutselkoffer gedaan; niet eens gekeken of ik wel genoeg hout bij me had....

Voor Arlette gold hetzelfde; dus wij hadden als optie genoemd om maar verder te gaan met steentjes plakken.
Maar..... Wil ging enthousiast verder met haar deur, en ja, toen konden wij ook niet achter blijven.
Helaas was ik niet tevreden met de sponning, die liep een paar millimeter scheef, en daar stoorde ik me aan.
Uiteindelijk ben ik een flink gedeelte van de middag geweest om die weer recht te krijgen.
Het laatste half uur kon ik beginnen aan de deur; ik had gelukkig net genoeg hout bij me van de vorige keer, mazzel!


 
Tot slot alle drie de kastjes op de foto gezet, mijn deur staat op een verhoging, omdat er een trapje bij komt.